Mikið hefur þetta nú verið yndislegt sumar og enn er eftir allur ágúst að ógleymdum september með sínum fallegu haustlitum og gómsætu berjum. Það kæmi svo sem ekkert á óvart ef veðrið breytist um höfuðdaginn, sem mig minnir að sé í lok ágúst. Það var að minnsta kosti talað um það hér áður fyrr ef t.d. var búið að rigna meira og minna allt sumarið þá var sagt að það breyttist um höfuðdag og viti menn það gekk yfirleitt eftir.
Við höfum verið einstaklega heppin og höfum einnig getað hagað okkar ferðalögum eftir veðri, en það eru ekki allir sem geta það.
Eftir að við fórum Snæfellsnesið þá vorum við heima í nokkra daga og síðan var lagt upp aftur og nú norður og austur. Við vorum í samfloti við Borghildi dóttur Hauks og hennar fjölskyldu. Við lögðum upp snemma morguns á mánudagsmorgni þegar umferð var róleg og fórum okkur í engu óðslega heldur tókum heilan dag til þess að koma okkur til Akureyrar. Við gengum meðal annars á Grábrók í Borgarfirði á leiðinni norður. Þegar norður kom þá fórum við rakleitt inn í Hrafnagil og þar lögðum við bílnum og þau tjölduðu við hliðina á okkur. Þó það væri mánudagskvöld þá vantaði ekki mikið uppá að tjaldstæðið væri fullt, en við náðum þó að koma okkur fyrir.
Daginn eftir drifum við okkur öll í sund í frábæru sundlauginni sem er á tjaldstæðinu og svo fórum við Haukur innar í Eyjafjörðinn til þess að skoða Smámunasafnið sem þar er. Það er svo fjölbreytt sem þar er að sjá að það er varla hægt að lýsa því, en ég hvet alla sem fara til Akureyrar að fara inn að Smámunasafninu og skoða það. Við gerðum nú ýmislegt fleira og unga fólkið brá sér m.a. út að Hjalteyri og í Jólahúsið.
Eftir tvær nætur í Hrafnagili var aftur lagt upp og nú áleiðis lengra austur. Enn var sama yndislega veðrið og við Goðafoss borðuðum við hádegisverðinn – að sjálfsögðu undir berum himni. Við skoðuðum okkur líka vel um við Mývatn og fórum meðal annars í Dimmuborgir. Ja hérna hvað það var öðruvísi að koma þar núna eða þegar við Oddur heitinn komum þar líklega í kringum 1965. Nú er komin heilmikil Ferða og þjónustumiðstöð þarna og mjög greinagóðar merkingar og kort og stígar um allt svæðið. Ég minnist þess þegar við vorum að ráfa þarna um í "den" að við vorum hálf smeik um að rata ekki rétta leið til baka því þá voru engir stígar bara einhverjir troðningur svona hér og hvar þar sem fólk hafði farið um.
Við héldum svo áfram ferðinni með smá stoppum þar til við vorum komin í Borgarfjörð eystri um kvöldið. Fjörðurinn tók á móti okkur eins fallegur og töfrandi og hann hefur alltaf gert frá því ég kom þar fyrst. Suðurfjöllin í sínum fallegu gullnu litum böðuð í kvöldsólinni og Dyrfjöllin svo dökk og tignarleg á móti þeim hinu megin í firðinum. Það er eitthvað við Borgarfjörð eystri sem ég finn hvergi annars staðar – eitthvað sem heillar svo að mann langar til að opna arminn og faðma veröldina í kringum sig.
Við komum húsbílnum vel fyrir í túnfætinum á Steinholti, til þess að vera í honum á meðan við yrðum á Borgarfirði, en unga fólkið fór í húsið og svo var beðið eftir að Hulla og Eiki kæmu með strákana daginn eftir, en þau flugu frá Danmörku eftir miðnætti þetta kvöld og brunuðu svo beint austur á Borgarfjörð daginn eftir.
Framundan var sú fræga Bræðsluhelgi. Ég er búin að setja hérna inn myndirnar mínar úr þessari ferð og frá Bræðsluhelginni á Borgarfirði eystra. Þær segja auðvitað alla söguna.
Veðurblíðan var slík að fólk stökk út af bryggjunni hvað eftir annað og sumir syntu út í sker sem voru nálægt landi. Svo var tískusýning sem fram fór á bryggjunni en þar var sýnd íslensk hönnum á ullarfötum, en í húsi sem liggur að bryggjunni er Gallerí með handunna muni, bæði glerlist, ullarvörur, unnið úr roði og fleira og fleira. Þarna mátti því segja að Borgarfjarðar eystri top model gengju niður bryggjuna, sneru sér í tilheyrandi hringi fyrir framan fjöldann allan af áhorfendum sem röðuðu sér eftir bryggjunni og svo komu þær aftur til baka og næstu tóku við í nýjum búningum. Allt fór þetta fram í hvílíkri veðurblíðu og það mátti segja að þorpið hafi bókstaflega iðað af lífi þessa helgi enda fólksfjöldi á staðnum að minnsta kosti tífaldur venjulegur fólksfjöldi ef ekki enn meira en það.
Þetta er nú orðinn miklu lengri pistill hjá mér en til stóð svo ég ætla nú ekki að bæta miklu við en vil þó segj að það var bæði farið í fjallgöngur og inn í Stórurð – tek þó fram að undirrituð fór ekki í þær ferðir. Svo voru Bræðslutónleikarnir á laugardagskvöldið og sumir fóru inn en við létum okkur nú duga að standa fyrir utan og hitta gesti og gangandi.
Hér lýkur þessum pistli sem ég hlakka til að lesa aftur eftir nokkur ár, en einmitt þannig finnst mér bloggið þjóna mér best.