Dómgreind og ekki dómgreind.

Í tilefni af atburðum og umræðum hérna í Árborg síðustu daga þá hefur orðið dómgreind verið talsvert notað. Það eru margir í sárum vegna dómgreindarleysis frambjóðanda sem sem flutti hér austur og kom eins og hvítur stormsveipur inn í politíkina og blés auknu lífi í flokk sinn, sem var orðinn fastur í viðjum vanans – alltaf sömu menn kjörtímabil eftir kjörtímabil en eftir komu hans blómstraði flokkur hans sem aldrei fyrr. Nú veit enginn hvað gerist. En, sem betur fer komst fleira ungt og efnilegt fólk í efstu sætin og mér sýnist það vera fólk sem stendur alveg fyrir sínu þó breyting verði á efsta sætinu og synd að láta það góða fólk gjalda þess að efsti maður á lista tapaði dómgreindinni, ók drukkinn, ók á ljósastaur, skipti þá um bílstjóra og lét drukkna unnustu sína aka burt af vettvangi. Ljótt mál alltsaman.

Það leiðir hugann að merkingu og notkun á orðinu dómgreind og dómgreindarleysi, sérstaklega þegar það er notað sem afsökun fyrir gerðum manna. Já auðvitað þvælist blessuð dómgreindin stundum fyrir manni og getur verið harður húsbóndi. En húsbónda skal hlýða þegar maður er í þjónustu hans þó mann langi kannski til þess að slæpast eða gera eitthvað allt annað en hann krefst af manni.

Ég var að velta fyrir mér þeirri afsökun að áfengi hefði brenglað dómgreindina í þessu tiltekna máli, eins og viðkomandi heldur fram.

Getur maður, sem fer í afmælisboð og drekkur þar allar þær veigar sem bjóðast, sagt að það sé áfenginu sem hann drakk að kenna að dómgreindin brenglaðist og hann settist undir stýri til þess að aka í 60 kílómetra heim til sín í alls óökuhæfu ástandi.

Ég á auðvitað ekki að gerast dómari og hef engin dómararéttindi. En ég má hafa álit.
Mitt álit er, að þegar maður fer í samkvæmi þar sem vitað er að veitt er vín, þá sé maður fyrirfram búinn að nota dómgreind sína til að gera það upp við sig

a) hvort maður ætli að vera á bíl og drekka ekki, eða

b) hvort maður ætli að drekka og vera því ekki á bíl.

Hvað sem um slíkt má segja þá finnst mér ekki hægt að kenna áfengi um að brengla dómgreind sem ætti að hafa verið notuð áður en áfengið kom til sögunnar.

Kannski skrifa ég þessar línur af því ég hef orðið fyrir vonbrigðum með frambjóðanda sem ég trúði á og fannst koma ferskur inn í stjórnmálin, en get ekki treyst lengur og finnst að hann hefði átt að gefa út yfirlýsingu um að koma ekkert að bæjarmálunum þetta kjörtímabil. Það tekur tíma fyrir kjósendur að vinna traust slíks manns aftur. Hinsvegar hef ég trú á þeim sem eftir sitja og tel að þau spjari sig vel.

Ég tala ekki svona af því ég sé algjör bindindismaður og sé að predika bindindi, en mér finnst þessi mörk verða að vera nokkuð skýr.

Vera bíllaus ef það á að drekka.

Vera á bíl og sleppa áfenginu.

Hvað finnst ykkur um þetta mál?