Móðir minnir á sig.

Á aðventunni hugsar maður oft mikið til þeirra sem ekki eru lengur á meðal okkar og ekki síst til foreldranna og jólanna á bernskuheimilinu.
Mér fannst því táknrænt, þegar ég var að stressast um með ryksuguna einn daginn og heyrði allt í einu fyrir aftan mig að eitthvað féll í gólfið. Ég þorði varla að líta við  til að sjá, hvað ég með flumbruganginum hafði nú brotið, en þegar ég loksins þorði að líta við þá sá ég að snúran hafði  flækst  utanum gamalt skrín sem var rétt við innstunguna sem ég hafði notað fyrir ryksuguna. Þetta skrín   hafði móðir mín átt  og í því geymdi hún ýmislegt smálegt, aðallega handavinnutengt.  Skrínið hafði hentst út á gólf, en það eina sem hafði dottið úr því var þessi vísa sem móðir mín hefur ort eftir að hún var orðin gömul því ég sé það á skriftinni og stafsetningunni, en mamma var alltaf svo góð í stafsetningu en þarna hefur henni verið farið að förlast.

Þessi vísa er ekki um jólin en ég setti hana samt í samband við jólin ekki síst af því  hún var að minna á sig núna, en ég hef ekki opnað þetta skrín lengi og mundi ekki eftir vísunni. Ég ætla að leyfa ykkur að sjá hana (ég lagaði aðeins smá stafsetningarvillu):

                                   Hér er marga muni að sjá
                                   og margt sem þarf að geyma,
                                   þetta minnir mig líka á
                                   mína bernsku heima.

                                                            VSÞ

Hérna er þetta gamla skrín sem hefur staðið óhreyft með því innihaldi sem í því var þegar móðir mín lést.  Neðri myndin sýnir innihaldið og blaðið með vísunni sem var efst og það eina sem datt úr þegar skrínið féll.