Hó, hó, hó. Hér er ég.

Ér er sem sé hér á sveimi eins og sjálfir jólasveinarnir. Það hefur heldur lítið farið fyrir mér og ég lítið pláss tekið í bloggheimum undanfarið.  Fyrst var það fjárans kinnholubólgan sem var að angra mig svo að ég marg settist við tölvuna en hafði enga orku og  stóð upp aftur án þess að skrifa neitt. Síðan fékk ég sterk fúkkalyf og hresstist við þau. Ég settist síðan við skriftir eitt kvöldið og var komin með dágóðan pistil en þegar ég smellti á staðfesta hvarf allt af skjánum.  Þá var mér allri lokið og ég gat ekki hugsað mér að byrja upp á nýtt.  Ég geri mér hinsvegar grein fyrir því að engin færsla þýðir engar heimsóknir og þar sem ég elska heimsóknir þá ætla ég að  reyna mitt besta til að komast í samband við ykkur aftur.

Ég kláraði loks jólakortin mín í gærkveldi, skrifaði nokkur bréf til erlendra vina og fór síðan með herlegheitin á pósthúsið í dag.  Þó það sé alltaf viss léttir þegar jólakortin eru komin í póstkassann þá þykir mér alltaf einna vænst um þetta verk fyrir jólin.  Að sjá hvað  ég á nú marga vini og við hvert nafn sem ég staldra við þá fylla ótal minningar hugann.
Í bókinni góðu um hamingjuna fann ég þennan skemmtilega texta:

Besta lækningin við elli
eru góðar minningar um
skemmtilegar stundir í
félagsskap vina.

Um helgina var ég umvafin vinum en þá vorum við dætur og barnabörn að baka saman laufabrauð. Sigurrós kom með Rögnu Björk austur á föstudaginn og þær voru hérna um helgina. Hér eru þær mæðgur tilbúnar í baksturinn.

Síðan kom liðsauki úr Grundartjörninni

 En þessi ungi maður hafði sem fyrr meiri áhuga á því
að kanna ljósamálin á heimilinu en setjast við útskurð.
Hér er hann íbygginn á leið að nýju ljósi sem hann uppgötvaði. 

Ég var svo niðursökkin í laufabrauðsskurðinn og baksturinn að ég gleymdi að taka myndir.
Sigurrós tók hinsvegar myndavélina mína í kaffitímanum og smellti af okkur einni. Jens tengdapabbi Sigurrósar leit inn og er hérna við borðið með okkur.

Síðan klæddum við okkur í öll hlý föt sem við fundum og
gengum út að planinu við Selfossbíó þar sem kveikt var á jólatré bæjarins
og Grýla og jólasveinarnir sem voru að koma til byggða brugðu á leik.

Nú er komið fram yfir miðnætti, Haukur er kominn í rúmið og best að ég hætti þessu pári sem hvort sem er er hvorki fugl né fiskur og komi mér líka í rúmið.  Á morgun ætla ég að baka Sörurnar því þær má ekki vanta, annars ætla ég að reyna að hemja mig í bakstri fyrir þessi jól.  Það er nefnilega alltaf sama sagan – yfirlýsing um að nú verði bara bakaðar þrjár sortir og engar tertur, en þegar upp er staðið eru alltaf komnar miklu fleiri sortir og nokkrar tertur í frost. Já tertur, sem yfirleitt eru svo ekki borðaðar fyrr en á nýju ári því allir eru svo uppteknir við að borða góðan mat um jólin að engan langar í tertur. 
Hugsa sér hvað við lifum nú í miklum allsnægtum á meðan aðrir hafa ekki neitt.  Það er sorgleg staðreynd sem gott er að hafa í huga nú þegar ég býð ykkur         

Góða nótt.