Þakklát.

Já ég er aldeilis heppin núna að vera flutt í Kópavoginn, og hafa ekki þurft að upplifa þessa miklu jarðskjálfta á Árborgarsvæðinu.

Það var gengið frá afsali fyrir Fensalina eftir hádegi í gær og á leiðinni heim frá því þá höfðum við  komið við í nýju Krónubúðinni hérna í Lindunum. Þegar skjálftinn reið yfir þá vorum við nýkomin hérna heim og sátum í sólinni úti á svölum með kaffi og tertusneiðar þegar húsið bylgjaðist endanna á milli. Þetta stóð ótrúlega lengi en einhvernveginn varð ég ekkert hrædd, líklega af því að við vorum úti.

Mér varð hinsvegar strax hugsað austur á Selfoss. Fimmtudagar voru þeir dagar sem börnin komu yfirleitt til mín eftir skóla svo ég hafði áhyggjur af að þau væru ein heima ef þetta væri skjálfti sem  einnig hefði fundist á Selfossi.  Ég var því fegin þegar Guðbjörg (smellið á nafnið hennar til að sjá pistilinn hennar) svaraði í símann. Hún var rétt komin inn með Ragnar Fannberg úr leikskólanum og krakkarnir voru ekki heima þegar ósköpin dundu yfir. Já þetta fannst sem sé heldur betur á Selfossi og hún sagði að þetta hefði verið alveg hræðilegt. Hinsvegar hlýtur húsið hjá þeim að vera sterkbyggt því það skemmdist ekkert fyrir utan rakspíraglas, sem hafði dottið úr hillu á baðinu. Það kom sér líka vel að það var búið að pakka öllu úr stofuskápnum niður til flutnings og því ekkert um lausamuni sem voru að hristast úr skápum.  Allir voru  heilir, bæði þau í Grundartjörninni og systir mín og hennar fjölskylda. Sem betur fer urðu engin stórslys í þessum hamförum og fyrir það ber að vera þakklátur.

Þegar ég heyrði í fréttum að von væri á sterkum eftirskjálfta eftir þennan sem við fundum í Reykjavík,  þá sendi ég SMS austur "komið bara í bæinn…".  En þau kusu að vera um kyrrt með öllum hinum hetjunum og takast á við það sem kynni að gerast. Sem betur fer kom ekki þessi sterki skjálfti en það skalf samt í alla nót meira og minna.

Guðbjörg sagði í morgun að Almannavarnir og Rauði Krossinn hefðu sinnt sínu starfi alveg einstaklega vel. Það hefði verið gengið í hvert einasta hús á Selfossi til þess að athuga hvort nokkuð væri að og hvort allir væru heilir.  Hún sagði að það hefði verið svo notalegt þegar Rauðakrosskonan bankaði uppá hjá þeim í gærkveldi til að kanna hvort allt væri í lagi. það er svona þessi tilfinning að haldið sé utanum mann þegar eitthvað bjátar á.

Nú er bara vonandi að þetta sé allt yfirstaðið og heyri sögunni til næstu 100 árin og allt komist fljótt í lag aftur í þessu ágæta bæjarfélagi. Það eiga margir um sárt að binda og skelfilegt að sjá hvernig umhorfs er  á mörgum heimilum.

——————————-

Það er spennandi helgi framundan hjá okkur því Guðbjörg og Magnús Már flytja núna á sunnudaginn í Kópavoginn.
Já, já , þau þiggja örugglega hjálp við að bera ef einhver hefur áhuga á að hjálpa þeim hérna sunnan heiða.

Það er nú orðið langt síðan ég hef kíkt í bókina um hamingjuna. Ég opnaði hana og þessi texti blasti við.

Brosið er sveigja,
sem réttir allt við.

Nú er bara að brosa um helgina og gleyma öllum áhyggjum.

Njótið helgarinnar
verum þakklát.