Enn sé ég hvað ég sinni orðið dagbókinni minni lítið. Eins og mér finnst Fésbókin skemmtileg, þá sakna ég þess tíma þegar við bloggvinirnir vorum að skrifa smá pistla í dagbækurnar okkar á netinu og skiptast á orðsendingum. Þetta var ekki stór hópur, urðum smám saman innan við 10 talsins í fasta bloggvinahópnum. Við þekktumst ekkert fyrr en við rötuðum inn á hvers annars síður fyrir einhverja tilviljun, en mikið varð þetta náinn og skemmtilegur hópur og góðir vinir. Flest hafa nú fært sig alveg yfir á Fésbókina, en við erum líklega fjórar eftir sem reynum að láta ekki dagbækurnar okkar deyja alveg út. Mér þykir afskaplega vænt um gömlu færslurnar mínar og renni oft augum yfir þær á Sarpnum til þess að rifja upp liðinn tíma. Ég á nærri 1200 færslur auk gamalla uppskrifta, svo úr nógu er að moða.