Veii!!!, nú er komið að því að þenjarinn verður tekinn úr þrjóstinu á mér á morgun. Nú er búið að þenja út vefi og skinn og saltvatni verið bætt á reglulega í sumar og nú er komið að því að ég fæ ég eitthvað varanlegt og mjúkt í staðinn. Eins og er finnst mér ég vera með stærðar grjóthlunk framan á mér og hitt greyið fylgist bara álútt með öllum ósköpunum. Nú verður hins vegar breyting á þegar ég verð búin í aðgerðinni í fyrramálið. Ekki hef ég yfir neinu að kvarta í þessu ferli mínu, því það er bara dásamlegt heilbrigðisstarfsfólk sem hefur komið að þessu og tel mig hvílíkan lukkunnar pamfíl að hafa ekki þurft á ströngum kúr að halda í sumar. Ennþá tek ég bara einn dag í einu og á eftir fer ég í blóðþynningarsprautu, svo eru það sótthreinsdunarböðin bæði í kvöld og klukkan 6 í fyrramálið, því ég á að mæta á spítalann klukkan 7 alveg gjörsamlega sótthreinsuð utan og innan og vitanlega verð ég búin að hreinsa og efla sálina líka. Ég er svo fyrst á dagskránni hans Kristjáns Skúla klukkan klukkan átta.
Allt er þetta þó háð því að kvefið sem ég er með í kinnholunum, nefinu og aðeins í hálsinum fari ekki út í astma eins og oftast þegar ég fæ kvef, því það er ekki gott að fara þannig í svæfingu. Læknir á spítalanum vildi endilega gera svo vel við mig í gærmorgun að setja mig á alveg rótsterkt fúkkalyf, það alsterkasta sem ég hef nokkurn tíman fengið í töfluformi og ég tók strax eina töflu fyrir hádegið. Upp úr miðjum degi fór mér síðan að líða svo illa og endaði á því að spúa upp og niður þangað til ég var gjörsamlega búin að vera og blóðþrýstingurinn kominn eina ferðina enn upp að 200. Ég hringdi þá aftur í sama lækni og hafði látið mig á þetta lyf og spurði hvort ég ætti nokkuð að taka fleiri töflur af þessu. “Þú ferð bara beint á Bráðavaktina í Fossvoginum” var svarið sem ég fékk – ég maldaði í móinn, en sá að ég yrði að gegna. Ég þurfti lítið að bíða á biðstofunni því hann var búinn að hringja þangað á undan mér og mikið var ég fegin því að hafa farið, því ég fékk vökva í æð og leið þá betur og fékk síðan aðeins volgru í kroppinn í lokin, en ég var búin að skjálfa undir sænginni hjá þeim þarna því mér bara ætlaði ekki að hlýna. Svo fór ég heim með það að við yrðum bara að vona að allt gangi vel án fúkkalyfsins og svo verð ég metin aftur á eftir þegar ég fer í blóðþynninguna.
Nú krossa ég bæði fingur og tær og allt hitt og vona að ég komist í þessa fyrirhuguðu aðgerð í fyrramálið svo ég þurfi ekki að bíða í langan tíma eftir að það komi að mér aftur, því blessaður skurðlæknirinn er með hvern tíma skipulagðan og ekki auðveltt að bæta neinu þar inn á milli. Ég er nefnilega því miður svoooo langt, langt frá því að vera sú eina í svona ferli. Ég tel mig bara eina af þessum lánsömu.
Af því að ég er svo sjálfselsk, þá finnst mér svo gott að vita þegar ég fer í svona aðgerði, að ég hafi með mér góðar hugsanir og bænir vina minna. Það hefur alltaf reynst mér svo vel og aldrei brugðist 🙂
Þar til næst knús á ykkur öll.
Leave a Reply