Við vorum að koma heim úr frábærri grillveislu sem Magnús pabbi Magnúsar Más hélt. Tilefnið var að nú eru Guðbjörg, Magnús Már og börnin flutt yfir í nýja húsið þeirra í Grundartjörninnni. Málningarvinnu var lokið og flutningurinn fór fram í gær. Það var mætt gott lið vaskra manna til að hjálpa til við flutninginn svo við, sem einu sinni gátum allt, leyfðum þessum fílsterku ungu mönnum að sýna hvað í þeim bjó og vorum ekkert að reyna að skyggja á þá enda borin von að það hefði borið árangur. Við áttum bara fullt í fangi með að vera ekki fyrir þegar þeir geystust um. Guðbjörg var hinsvegar í að stjórna. Er það ekki svo að það þurfi alltaf konur til að hafa hemil á flutningamönnum? Í þau skipti sem ég hef flutt þá hefur mér fundist það nauðsynlegt því krafturinn í karlmönnunum er svo mikill að þeir eru kannski ekki alltaf að hugsa um smáatriðin eins og að passa sig að reka ekki eitthvað utaní og setja teppi á milli svo ekkert rispist og þess háttar. Það verður einhvern veginn alltaf að vera okkar verk að passa upp á þessi atriði. Eða er ég ekki að fara með rétt mál?
Veislan í kvöld var mjög skemmtileg og lambahryggsneiðarnar sem Magnús eldri var búinn að hafa í marineringu síðan í gærkvöldi runnu lúflega niður eftir grillmeðferð sonarins og með góðu rauðvíni.
Ekki spilltu svo allar skemmtilegu sögurnar og upprifjun á vísum og annar fróðleikur sem þeir feðgar allir, (Birkir bróðir Magnúsar Más var líka mættur) eru hafsjór af.
Þú ferð svo sannarlega með rétt mál, við þurfum að hafa hemil á karlpeningnum hvað varðar flutninga ef við viljum að hlutirnir séu eins og þeir voru!