Púkalegur dagur í gær.

Suma daga er maður bara í uppreisn við sjálfan sig. Þannig dagur var hjá mér í gær. Ekki veit ég hvort hægt er að kenna veðrinu um svona daga. Ég held ekki í þetta sinn því það var bara alveg ágætis veður en ég vaknaði bara svona byltingarkennd. Það byrjaði með því að ég varð öskufúl þegar fjárans klukkan hringdi og vakti mig þegar ég var nýsofnuð aftur eftir að vaka talsvert lengi. En auðvitað hefur það lítinn tilgang að skammast við þessar blessuðu vekjaraklukkur því þær eru jú bara að fylgja skipunum sem maður hefur gefið þeim á þeim tíma sem maður í góðri trú reiknar með að vakna hress og glaður og stökkva út úr rúminu og ég átti jú að fara og hitta sjúkraþjálfarann. Í gær vaknaði ég sem sé ekki hress og glöð og ég sló klukkuna út á gólf svo lokið á bakhliðinni hrökk af og batteríin hentust eitthvert undir rúm. Ég varð því að byrja á því að skríða á fjórum fótum undir rúmið mitt þangað til ég fann batteríin og kom þeim fyrir aftur og stillti klukkuna upp á nýtt. Ég mildaðist svo aðeins við sturtuna en ekki náði ég að skola leiðindapúkann af mér .

Ég var um helgina búin að gera krækiberjahlaup sem tókst svona líka vel svo átti ég eftir að gera hlaup úr berjasaft sem ég hafði pressað á mánudagskvöldið en náði ekki þá að klára að gera sjálft hlaupið svo ég geymdi bara saftina í ísskáp yfir nóttina. Í gær – ónotadaginn- ákvað ég svo að klára þetta hlaup svo ég gæti farið að þvo berjasletturnar úr eldhúsinu hjá mér og koma hlutunum í samt lag aftur. Ekki var nú þessi hlaupgerð til þess að bæta fyrir mér daginn því hluti af þessu varð bara lapþunnt sull þó að öllu væri eins staðið og í fyrra skiptið. Haukur getur vonandi notað þunna sullið út í ávaxtaskyrdrykkinn sinn sem hann útbýr á morgnanna. Ég tímdi allavega ekki að henda því.

Ekki var þetta nú til að bæta ástandið og ég var svo illa haldin af þessu að ég fór að spá í hvort ég ætti ekki bara að breyta til aftur og selja hérna í Sóltúninu og flytja í blokk í Reykjavík. Bara þetta sýnir nú hversu galin ég var. Haukur, sem er að vinna í bænum núna, hringdi í mesta sakleysi í þann mund sem mér datt þetta í hug og ég skellti hugmyndinni beint á hann. Hann setti bara hljóðan þegar ég sagði honum hvað mér hefði dottið í hug og hann spurði bara hvað hefði komið fyrir. Auðvitað hafði ekkert komið fyrir ég vaknaði bara illa og vantaði eitthvað róttækt til að hafa hugann við. Sjálfsagt hefur þessi leiðindapúki sem settist á öxlina á mér um leið og ég vaknaði notið þess að spila svona með mig og svo sannarlega tókst honum það vel fram eftir degi.

Það var svo ekki fyrr en í vatnsleikfiminni sem þessum leiðindapúka skolaði endanlega út í hafsauga og mér leið svo vel þegar ég kom heim í Sóltúnið aftur hrein á sál og líkama.

Í dag hefur enginn púki gert vart við sig og mér líður svona líka ljómandi vel, fór á bókasafnið áðan og náði mér í handavinnublöð og eina bók sem er komin undir koddan til að byrja að lesa í kvöld.

Ég er ekki vön að eiga svona púkalega daga og vonandi verða þeir ekki fleiri í bráð.