Ein af þessum góðu helgum.

Eftir hádegi á  laugardaginn var svo yndislegt veður að við Haukur fórum í langan göngutúr. Þetta er það lengsta sem ég hef getað gengið síðan ég fékk í bakið, og lofar það góðu um framhaldið.  Um kvöldið fengum við svo stelpurnar hans Hauks og tvo afastráka í mat og áttum með þeim mjög skemmtilega kvöldstund.

Sigurrós hringdi svo í gærmorgun og spurði hvort ég hefði áhuga á að koma með sér í æskulýðsmessu í Háteigskirkju þar sem kór Hlíðaskóla ætti að syngja og vera með tónlistaratriði. Þar sem ég hef aldrei farið til að hlusta á kórinn sem Sigurrós er undirleikari hjá og aðstoðar við, þá sló ég til og fór með henni í messuna. Guðbjörg var lögst í ælupest og stóru barnabörnin voru hjá pabba sínum, svo við fórum bara tvær við Sigurrós.

Þar sem við mæðgur sátum saman í upphafi messunnar og sungum ýmsa æskulýðssöngva þá var sem ég flygi langt aftur í tíma og það rifjuðust upp fyrir mér allir sunnudagsmorgnarnir sem við mæðgur sátum saman í Áskirkju og sungum sunnudagaskólalögin. Mikið er sá tími dýrmætur í minningunni. Okkur fannst þetta öllum svo ómissandi að það féll varla úr sá sunnudagur sem ekki var farið í sunnudagaskólann og síðan þegar þær voru eldri í fullorðinsmessurnar eftir hádegið. Ég vona að dætur mínar eigi líka góða minningu um þennan tíma. Mér finnst það vera svona minningar sem gera mann svo ríkan og vega svo þungt í fjársjóðskistu minninganna.

Af kórsöng barnanna í Hlíðaskóla er það að segja að þau sungu svo vel og fengu að launum gott klapp í kirkjunni.

Dagurinn í gær hélt síðan áfram að vera góður. Við fórum auðvitað okkar venjulega flatkökurúnt í Kolaportið og síðan út á Granda að fá okkur kaffi og vöfflur sem eru svo góðar í Kaffivagninum,  nema í þetta sinn voru engar vöfflurnar en það var nóg annað til svo við fórum ekki svöng þaðan.  Síðan lá leiðin í Perluna til að forvitnast um það af hverju það var svona svakalega mikið af bílum þar fyrir utan. Í ljós kom að þar var hinn árlegi bókamarkaður. Við kíktum aðeins inn en það var alveg krökkt af fólki. Greinilegt er að fólki ætlar sér að lesa mikið í kreppunni. Það verður ekki af okkur tekið að við erum og verðum vonandi áfram mikið bókaþjóð.